ผมกำลังเครียดมากเลยครับ อยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆครับ (เพื่อนๆแสดงความคิดเห็นได้เต็มที่น่ะครับคิดสะว่าผมเป็นเพื่อนคนนึง)

ผมเคยเลิกกับแฟนมาแล้ว 1 ครั้ง ด้วยเหตุผลที่เขาบอกับผมว่า อยู่ไกลกัน (ฉะเชิงเทรา-ชลบุรี) -.- (ไกลมว๊าก) ตอนนั้น ผมยอมที่จะ ขับมอไซจาก ฉะเชิงเทราเพื่อมาอยู่กับเขา แล้วตอนเช้าก็กขับกลับไปฝึกงานที่ ฉะเชิงเทรา (ฝึกงานก่อนก่อนเรียนจบ) ไปๆ มาๆได้ สัก 2 อาทิตย์ เขาก็คุยกับคนใหม่ ผมก็จับได้น่ะ (ด้วยความที่ผมเนียน แอบสืบ ค้นๆ ตามหา เปิด GPS กดดู ข้อความใน Chat Facebook มันจะมีบางอันที่เขากดพลาดลืมกดปิดที่อยุ่ปัจจุบัน) ผมก็ตามไปจนเจอเขาอยุ่กับ ผู้ชายคนนึง จนผมขอคุยกับเขาตรงๆ เขาบอกเขาขอเลิกเถอะ เขาไม่อยากผุ้คนเดียว เขาเหงา (ผมก็คิดน่ะว่า เอ๊า ก็ผมพยายามมาหาแล้วทุกวิธีที่ผมทำได้) สุดท้ายก็เลิกกัน แต่ผมพยายาม ง้อเขา มาหาเขา จนวันนึง เขายอมกลับมา แล้วตัวผม ก็หางานทำได้ที่ ชลบุรี เลยสามารถอยู่ใกล้เขาได้แล้ว เหมือนทุกอย่างมันดีขึ้น กลับมาอยู่กับผมได้ 2 ปี (ถ้านับกันก็คือ ตั้งแต่คบกันมาอยู่กันมา 5 ปีแล้ว เมื่อ วันที่ 16 กรกฎาคม 2558 เป็นวันครบรอบ 5 ปีพอดี) ผมก็สังเกตุว่า เขามีท่าทีที่เปลี่ยนไป ผมก็แอบสืบแอบตาม แอบโทร ปรากดว่าเขาไป มีผู้ชายคนอื่น คุยด้วย อีก 2 คน คนนึง แค่โทรคุยกับ Chat แต่อีกคน ทั้งคุยโทรศัพ ทั้ง Chat แล้วล่าสุด ก่อนเลิกกัน ผมไม่สบาย เป็นโรค หัดเยอรมัน(โตเป็น ละเพิ่งเป็น แต่ผมดันเป็นโรคแซกซ้อนด้วยคือ เป็นไข้ออกผื่น ทำให้ผมกินอะไรไม่ลง อ๊วก มึนหัวตลอดเวลา ไข้ขึ้นสูง แต่เขาไปทำงาน เลิกงานมา เขาก็ต้องเข้าร้านถ่ายเอกสารของแม่เขา เขาบอกว่า มาไม่ได้จริงๆ แม่ว่า แต่รู้อะไรไหม หลังจากที่ เราเริ่มทะเลาะกัน ผู้ชายคนที่เขาคุยด้วยไปหาบ่อยๆ โดนรถชนเข้าโรงพยายาล เขา เลิกงานเขาจะไปเฝ้าตลอด ทุกวัน ผมตามไปจนเจอ (ทั้งที่เห็นแค่ รุปถ่าย เพื่อนของเพื่อนของผู้ชายคนนั้น ยังกะโคนันผมอะเหมือนโรคจิตเลย) เขาป้อนข้าวกัน กอดกัน จับมือกัน (อ๋อผมลืมบอก ตอนนั้น เขาขอเลิกผมแล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาอยากอยู่คนเดียวเขาเหนื่อย)  แต่รู้ไหมครับ บอกเลิกผมวันนั้น เขาก้ไปเฝ้าคนนี้ตลอด ผมก็คอยถามเขาตลอดว่า ทำไมเหรอ ทีผมป่วยเธอยังไม่มีเวลามาหาเราเลย ทั้งๆ ที่อยุ่บ้านเดียวกัน(คือผมหน้าด้านครับเข้าไปอยุ่บ้านของเธอเลย ที่บ้านไม่ได้ว่าอะไรแถมยังเอ็นดูผมด้วย) เธอกลับตอบผมมาว่า “ก็ผมไม่ได้ถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลนิทำไมต้องเฝ้าด้วย” ผมจุกเลยครับ แล้วผมก็ถามเขาไปตรงๆว่า เธอรักเขาแล้วเหรอ เธอบอกว่า ก็เขาเป้นคนที่เธอคุยด้วยแล้วยิ้มได้ไม่เหมือนกับตอนที่อยุ่กับผม แต่เธอก็ยังไม่ได้คบกับเขา เธอแค่สงสารเขาเพราะเหมือนว่าครอบครัวเขาจะมีปัญหา ผมก็เริ่มไปต่อไม่ถูกเลยครับ ล่าสุด เขาคนนั้นออกจาก โรงพยาบาล เธอก็ไปรับเขากลับบ้าน แต่เธอบอกผมน่ะใน Chat ว่าไปรับเขากลับน่ะ เพราะพ่อแม่เขาไม่ว่าง ผมก็แอบตามเธอไปครับ เริ่มตั้งแต่ไปดักที่โรงพยาบาล ตั้งแต่ 4โมง จนเธอมารับ 6 โมง เธอเดินมาพร้อมกับเขา เขาจับมือของเธอ แต่เธอไม่ได้จับมือกับเขา(มั้ง)น่ะครับ เพราะผมมองไกลๆ แต่เธอก้ไม่ได้ปฏิเศษ ผมก็แอบขับรถตามเธอไปจนถึงบ้านของผู้ชาย บ้านของผู้ชายอยุ่กัน 4-5 คน ครับ แต่เป็นผู้ชายหมดเลย ผมก็แกล้งโทรไปถามเธอว่ากลับหรือยัง ตอนนั้นเวลาประมาน 1 ทุ่ม เธอบอกว่า เพิ่งออกจาก โรงพยาบาลเอง (ผมนี่อึ้งเลยย้ง) ก็เงียบๆไปแล้วก็ถามว่าไม่กลัวเหรอไปกบ้านกัน 2-2 เธอก็ตอบกลับมาว่า ถ้าเขาไว้ใจใครเขาไม่กลัวหรอก (เหมือนโดนคมแฝกฟาดที่เบ้าหน้าอีก 1 รอบ) พอผมบอกโอเคๆ นั้นแค่นี้น่ะ เธอก็บอกว่า ฝากไปเอาของหน่อย กับซื้อ เกาเหลาให้หน่อยจะกลับแล้วอยากกินข้าวด้วย ผมก็ทำตามน่ะ คือผมไม่รู้หรอกว่าผมรู้ทุกเรื่องหรือยัง แต่ผมก็มั่นใจว่าผมรู้เยอะพอสมควร ผมรู้ว่าเธอยังไม่มีอะไรกับเขาคนนั้น แต่ ถ้า จับมือ/กอด/จูบ ผมคิดว่าเธอน่าจะเคยทำแล้ว แต่กน่าแปลกที่ผมก็ยัง ยอม ยอมอยู่ตรงที่เดิม พยายามดูแลเธอถ้าเธอต้องการ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงเป้นแบบนี้ เจ็บทุกครั้งที่เห็นเขาคุยกัน เขาจับมือกันเขากอดกัน เขาโทรหากัน แต่ผมก็ยังทนอยู่ เพราะอะไรผมก็ไม่เข้าใจ ผมพยายามเดินออกมาแล้ว แต่ก็ไม่เคยออกมาได้เลย ตอนนี้ผมก็กำลังทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม อยากให้เธอรู้ว่า ถึงผมจะไม่ได้รวยอะไรเลย รถยนต์ก็ไม่มี เงินเดือนก็น้อย แต่เรื่องความรักเรื่องผู้หญิง ผมไม่เคยนอกใจเธอเลยสักครั้ง ผมกล้าสาบานต่อหน้าหลวงพ่อโสธร(วัดหลวงพ่อจังหวัดฉะเชิงเทรา) เลยว่าผมไม่เคยคิดนอกใจเธอเลย แต่คำว่ารักกับไม่นอกใจกัน สมัยนี้มันคงไม่พอที่จะทำให้ผู้หญิงคนนึงรักและอยู่กับเราไปได้ตลอด ผมยอมรับว่า ตอนที่เราคบกันผมโครตงี่เง่าโดยไม่มีเหตุผล แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่อง หวง ห่วง และ ขี้ระแวงขี้อิจฉาซะมากกว่า อย่างเช่น แค่เธอขอไปงานวันเกิดพี่ที่ทำงาน ทั้งๆ ที่เป็น พี่ผู้หญิงน่ะ ผมก็ให้เธอไป ปกติ เธอก็ไป แต่พอเธอกลับมาผมก็ไม่เข้าใจว่าผมจะหงุดหงิดหาเรื่องเธอทะเลาะทำไม บางทีก็บ่นเรื่องแต่งตัวโป้ไป ทีไปกับผมทำไมไม่เห็นแต่งแบบนี้มั่งเลย (ผมนี่โครตโรคจิตเลยหวะ ชวนทะเลาะได้แม้กระทั่งเรื่องพวกนี้) แต่ผมก็เข้าใจน่ะว่าบางทีเธอไปเที่ยวก็ต้องสวยอยู่แล้ว 555 ผมไร้สาระเองแหละ นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำใ้หเธอลำคานจนเลิกรักผมก็ได้ ทุกวันนี้ผม ก็ยังทำเหมือนเดิมอยู่ คอยดูแลเธอ รีดผ้าบ้างซักผ้าให้บ้าง หาอะไรให้ทานบ้าง ถ้าเธอโทรมาหรือไม่บางทีก็เข้าไปทำให้เธอเลยครับที่บ้าน ตอนที่เธอไปหาเขา ไม่อยากให้เธอคิดมากเหมือนกันครับ ผมไม่รู้ว่าผมบ้าหรือปัญญาอ่อน เพื่อนผมก็พูดน่ะครับว่าจะทนทำไม แต่ผมไม่ได้บอกเพื่อนว่า เราเลิกกันแล้ว ผมบอกแค่ว่าเราทะเลาะกันแรงมากผมกำลังตามขอคืนดีเธออยุ่ แต่เชื่อไหมครับ ไม่มีเพื่อนคนไหนยุให้เลิกยุ่งกันจริงๆจังๆสักคน ส่วนใหญ่ก็จะมาแบบว่า เลิกดิหาใหม่ หาใหม่ แต่พอผมถามจริงๆ ทุกคนก็ตอบกลับมาค่อนข้างเหมือนกันหมดเลยน่ะครับ ว่า เห้ย มันเป้นเรื่องของพวก 2 คน ไม่เกี่ยวกับกู จะคบก็ก็เหมือนเดิม จะ เลิก กูก็คุยกับมันเหมือนเดิม เลิกกับมันนิ กูไม่ได้เลิกคบมันเป็นเพื่อนนิ ผมรักเพื่อนผมที่พวกมันเป็นแบบนี้ มีอะไรก็พูดกันตรงๆ ไม่เอาไป พูดลับหลัง(หรือเปล่า 555)


ตอนนี้ผมก็สัญญากับตัวเองน่ะครับ ว่าถ้าเธอกลับมาผมจะดูแลเธอเหมือนเดิม จะไม่หาเรื่องเก่าๆมาทะเลาะจะเลิกงี่เง่า จะดูแลเธอให้ดีจะทำให้เธอมีความสุขเหมือนเมื่อก่อน
แต่ถ้าเธอไม่กลับมาจริงๆ ผมก็อยากดูแลเธอแบบนี้ไปจนกว่าเธอจะตกลงคบกับใครสักคนแล้วผมจะเลิกยุ่งกับเธอทันที เพราะผมไม่อยากให้ชีวิตใหม่ของเธอเจอปัญหาแบบตอนนี้

ผมไม่ใช่ผู้ชายหล่อ ไม่ได้พูดเพราะอยากดูดี เรื่องที่เล่ามาเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองโดยตรงเมื่อไม่นานมานี้เองผมเลยอยากถาม คนอื่นอะครับ ว่าที่ผมทำ เหมือนผมเป็นคนโรคจิตไหมที่คอยตามเขาไปโน่นไปนี่ แอบดูเขาอยุ่ห่างๆโดยที่ไม่ให้เขารู้ตัว อยากให้แสดงความคิดเห็นกันตรงๆเลยก็ได้ครับ เพราะผมรับได้ แต่ผมอาจจะตอบได้ไม่หมดทุกคนน่ะครับ เพราะผมเพิ่งหัดเข้า Pantip เอง

ยังไงผมก็ต้องขอโทษและขอบคุนทุกคนมากน่ะครับ ที่ตอบและเสียเวลาเข้ามาอ่านเรื่องของผม ขอบคุนจริงๆครับ